Als iemand ineens weg is uit je leven, maar toch nog zo dichtbij…. Soms letterlijk…. Dan kan het weleens ineens de hoek om komen. Het spel ‘ego vs hart’. En dat spel, geloof mij, dat is een lastige. Terwijl ik in mijn huisje op 2  …. lees verder 🤍

Precies één jaar terug ben ik gestart met dit blog. Een jaar geleden. Een tijd waarin mijn leven toch wel onverwacht een andere kant op ging. Een richting die ik helemaal niet op wilde. Want de weg waar ik op zat was zó onwijs leuk.  …. lees verder 🤍

Hoe dichterbij ik kom, hoe luider het geroezemoes wordt. De rode verlichting iets verderop laat zien hoe ver ik nog van huis ben. Iedere keer als ik het bekende Jordanese cafe nader, weet ik dat ik er bijna ben. Thuis. Het is vrijdagnacht en het  …. lees verder 🤍

Oké. Ik kan zonder fietslampjes. Daar werd ik tenslotte toch al om uitgelachen. ’s Avonds laat als we richting station HS fietsten, samen op mijn oude barrel. En later in Amsterdam, gracht op en gracht af, in het donker. ‘Je hebt toch wel je fietslampjes bij je  …. lees verder 🤍

En ineens was tie weg…. Daar zat ik dan, in mijn kleine keukentje in de Jordaan. Het eten was nog warm, je kon eigenlijk zo opscheppen.  De shakshuka smaakte alleen helemaal niet meer, in m’n eentje. Het was bereid voor twee. Zoals ik al die  …. lees verder 🤍