Hoe leuk is het om het weekend in te luiden met een mooi netwerk-event. Zo ging ik afgelopen vrijdag op weg naar het Westerpark. Om precies te zijn: locatie Tony’s Chocolonely. Samen met vriendin / collega officemanager / mede-latebloomer nam ik plaats bij Tony’s Thuis voor een Praatje over de weg naar het slaafvrij maken van chocolade. En, voor nog veel meer…
Want ja, wat werden wij deze middag blij van… van zoveel.
De locatie! De aanwezige Tony’s! Het enthousiasme! De missie! Het succes! De sales-strategie! De toekomstplannen! Van zoveel (met een extra uitroepteken)!!
Tony C. werd deze middag vertegenwoordigd door Fleur M. Fleur is de Chocolatte binnen de organisatie. Zij werd geïntroduceerd door Paul. En Paul, Paul mag zich King of Happiness noemen. Nou je begrijpt, na 2 minuten gleden mijn buurvrouw en ik al bijna van enthousiasme van de rode stoeltjes. Oké, het is zo niet meer van nu, maar met zulke functietitels wil je toch gewoon met heel veel visitekaartjes strooien.
Wat volgde was een uur lang met open mond luisteren naar een super inspirerend verhaal. Inclusief bijzondere en leuke weetjes. Wist jij bijvoorbeeld dat Tony’s Chocolonely is ontstaan vanuit het programma Keuringsdienst van Waarde? En dat het merk op dit moment marktleider is onder de chocorepen? Dat de ongelijke delen van de reep staan voor de ongelijke inkomsten in de cacao industrie? En Tony zich de gevangenis in probeerde te lobbyen om het probleem onder de aandacht te krijgen?
Het scheelde niet veel of wij hadden Tony’s idee gevolgd en ons laten opsluiten. Om een spoedcursus ‘hoe word ik een Tony‘ te volgen, en vervolgens als onderdeel van een van de teams de wereld bewust te gaan maken van het probleem. Nu is je laten opsluiten gelukkig niet de enige manier om te kunnen helpen. Dus besloten wij na de nodige chocola te hebben ‘geproefd’ toch maar weer ons fietsje te pakken, om 100 meter verderop op het gras van het Westerpark neer te ploffen. Vol voornemens een steentje bij te dragen; door het verhaal verder te vertellen, een serieuze vriend te worden van Tony (wil je dat ook? check dan hun site) en ons netwerk te bewegen een keer aan te sluiten bij een van de maandelijkse Praatjes. In het park bedachten wij tevens aan wie we die ene reep zouden gaan geven. Die reep, dat kadootje op de rode stoel, met daarbij het vriendelijke verzoek van Tony deze door te geven. Samen met zijn verhaal. Nou Tony, deal. Dat doen wij latebloomers graag hoor. Met heeuuul veel eerlijke-choco-liefde.
