Kleurplaat

Mijn eerste. Eén-en-dertig was ik. Hoe bedoel je Late Bloomer! Een heel subtiele, achteraf gezien. Op dat moment echter dacht ik dat de hele wereld het zag. Waaat! OMG! Wat heeft zij nou gedaan? Stoer als ik was, de gedachte wat zij er ook van vonden – àls ze het al zagen – maakte mij niet uit. Ik was zo blij als een kind, en wist meteen, dit is de eerste en niet de laatste.

Nummer 2 was ter gelegenheid van mijn verjaardag. Een kado, gekregen van me, myself and I. Iets groter, iets meer zichtbaar ook. Jawel, ik durfde het aan. Happy b’day to me! Hoewel het ontwerp geen rocket science was, had het voor mij genoeg betekenis om het te willen laten vastleggen. Binnen een uur stond ik weer buiten en was mijn lichaam een mini-kleurplaatje rijker.

De 3e kwam in het voorjaar van 2017. En ik kan wel zeggen, deze viel iets groter uit dan ik in eerste instantie had bedacht. Niet zo gek als je kijkt naar alles wat ik ‘kwijt’ wilde. De hoofdrol werd toebedeeld aan een vrouw. Daar omheen wilde ik dit en dat. Het liefst in combinatie met zus en zo. Beetje kleur, maar niet teveel. ‘Niet te doen’, moet degene die het kunstwerk moest creëren gedacht hebben! En oh ja, om het makkelijk te maken kwam ik ook nog met een last-minute idee die zij even in het ontwerp moest fietsen. Maar, we kwamen eruit en konden starten. Zij pakte haar tools en ik? Ik nam plaats op de ligbank. Twee middagen later was ik een nieuwe vriendin rijker (plus wat half ingekleurde kleurplaatjes er omheen). En wat voor één; een stoere, tikkeltje mysterieuze en bovendien zeer trouwe vriendin. Eén die vanaf dat moment nooit meer van mijn zijde zou wijken, voor altijd mee op avontuur.

Vandaag is de 4e een feit. Het kostte even wat tijd en geduld, maar hij staat! Het globale ontwerp zat al een paar maanden in mijn hoofd. Toen eenmaal de afspraak was gemaakt, moest ik nog een week of 4 wachten… totdat vandaag vandaag werd. Extra lange voorpret dus. Wat zoiets ging als Pinterest openen, ideeën verzameld op mijn board, de helft daarvan er weer afgegooid, gespard met de liefsten die ook bekend zijn op dit terrein, en het toeleven naar deze dag. ‘Oké, ben je er klaar voor?’, hoorde ik hem zeggen door het trillende geluid van de naald heen. Let’s start!’.

My body is my journal, my tattoos are my story. Alle vier een eigen verhaal, een eigen ontstaan en een eigen blijvende herinnering. Kleurplaten. Oh, wat vind ik ze leuk. En oh, wat zijn ze verslavend. Pinterest map número 5 is alweer in de maak…


Related Posts

Shakshuka

Shakshuka

En ineens was tie weg…. Daar zat ik dan, in mijn kleine keukentje in de Jordaan. Het eten was nog warm, je kon eigenlijk zo opscheppen.  De shakshuka smaakte alleen helemaal niet meer, in m’n eentje. Het was bereid voor twee. Zoals ik al die […]

Zadelpijn

Zadelpijn

Oké. Ik kan zonder fietslampjes. Daar werd ik tenslotte toch al om uitgelachen. ’s Avonds laat als we richting station HS fietsten, samen op mijn oude barrel. En later in Amsterdam, gracht op en gracht af, in het donker. ‘Je hebt toch wel je fietslampjes bij je […]